Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa USA stała się przedmiotem ogromnej liczby publikacji naukowych na całym świecie ze względu na pozycję tego supermocarstwa - lidera wspólnoty międzynarodowej oraz kontrowersje narosłe wokół interwencji wojskowych Stanów Zjednoczonych, a przede wszystkim wojny w Iraku (od marca 2003 roku). W tradycyjnym ujęciu studiów nad polityką zagraniczną rozpatrywany jest jej wymiar instytucjonalno-prawny, w tym zakorzenienie konstytucyjne, w przypadku USA dotyczące kompetencji prezydenta w zakresie polityki zagranicznej (sekretarz stanu) oraz roli Kongresu dotyczącej zatwierdzenia budżetu na jej realizację oraz akceptacji urzędników nią zawiadujących przez Senat. W okresie zimnej wojny znaczna część badań polityki zagranicznej USA dotyczyła powstrzymywania ZSRR oraz doktryn odstraszania (nuklearnego). Po zimnej wojnie na plan pierwszy wysunęły się polityki USA wobec państw ogarniętych zamętem wewnętrznym (budowanie państw, budowanie narodu - state building, nation building) a także poszerzania zachodniego systemu sojuszy, w tym NATO. U progu XXI w. czołową rolę w politykach USA zajęły zagrożenia terrorystyczne. W drugiej dekadzie XXI w. ponownie na szczyt priorytetów USA wysunęło się wyzwanie rzucane przez Rosję a także rywalizacja z ChRL jako supermocarstwem gospodarczym.